Chciałbym się z Wami podzielić inspirującą historią mojej pacjentki - pani Kasi. Od lat zmaga się ona z wyzwaniami wynikającymi z mózgowego porażenia dziecięcego. Kasia nie chodzi, nie potrafi siedzieć samodzielnie, a nawet obracanie się sprawia jej trudność. Jest dotknięta silną spastycznością w obrębie kończyn górnych i dolnych oraz skoliozą, która stanowiła realne zagrożenie dla jej zdrowia, grożąc przebiciem płuca przez żebra.

👊 Dzięki determinacji oraz zaangażowaniu w terapię, pani Kasia pokonała wiele przeszkód. Przeszła przez liczne operacje mające na celu zmniejszenie spastyczności mięśni w jej kończynach, a także operację kręgosłupa w celu zatrzymania postępującej skoliozy. 

🏠 Pomimo dużych trudności, pani Kasia mieszka samodzielnie przy wsparciu asystentów osobistych, co dodatkowo podkreśla jej determinację i niezależność.

💪 Dzisiaj, z dumą mogę powiedzieć, że postępy mojej Pacjentki są naprawdę godne podziwu. Każdego dnia staje się coraz silniejsza i bardziej niezależna. Jej historia jest inspiracją dla nas wszystkich, dowodem na to, że determinacja i rehabilitacja, gdy idą w parze, mogą zdziałać cuda.

👩‍⚕ Czy znasz kogoś, kto również potrzebuje wsparcia w podobnych wyzwaniach? Zapraszam do kontaktu ze mną, abyśmy mogli pomóc tak samo, jak pomagamy Pani Kasi!

👩‍⚕ Osoby ze spastycznością w obrębie kończyn mogą skorzystać z różnych metod fizjoterapeutycznych:

Terapia manualna - delikatne manipulacje i mobilizacje stawów mogą pomóc w poprawie zakresu ruchu i zmniejszeniu spastyczności.

Ćwiczenia rozciągające - regularne wykonywanie ćwiczeń rozciągających może złagodzić napięcie mięśniowe i poprawić elastyczność.

Terapia zajęciowa - ćwiczenia mające na celu poprawę funkcji rąk i codziennych umiejętności mogą być pomocne dla osób z spastycznością w kończynach górnych.

Trening siłowy - odpowiednio dostosowany trening siłowy może poprawić siłę mięśniową i stabilizację, co w rezultacie może zmniejszyć spastyczność i poprawić codzienne funkcjonowanie.

W mojej pracy wykorzystuję także specjalne metody, takie jak torowanie nerwowo-mięśniowe, celem ponownej nauki i odtworzenia wzorców ruchowych, które są niezbędne do wykonywania nawet takich czynności jak obracanie się z pleców na bok.